Przeborowo – ceglano-drewniany kościół z XVIII wieku, który trzyma się na słowo honoru - My

Przeborowo to niewielka, urokliwa, cicha i spokojna wieś w województwie lubuskim, otoczona z każdej strony lasami. Przejeżdżając przez wieś w „zielonych” miesiącach można pominąć kościół, który mimo że znajduje się w centrum wsi jest otoczony z każdej strony roślinnością. Niepozorny budynek skrywa w sobie artefakty, których się nie spodziewaliśmy. Stan kościoła pozostawia wiele do życzenia, to pewnie jego ostatnie chwile, więc tym bardziej poświęćcie mu kilka minut swojego czasu…

Krótka historia kościoła

Historia będzie naprawdę krótka. Kościół został wybudowany jako kościół ewangelicki pw. Matki Boskiej w 1763 roku na miejscu swojego poprzednika z użyciem materiałów z 1715 roku. Pierwotny kościół stał tutaj już w XVI wieku! Kościół służył ewangelikom do 1945 roku, następnie został przejęty przez kościół katolicki. Ze względu na swój zły stan użytkowany był tylko do 1960 roku. Wcześniej podawano datę 1956 rok, jednak Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków ustalił, że jeszcze w 1960 roku w kościele w pełni wyposażonym odbyła się uroczystość ślubna.

Wyposażenie kościelne zostało przeniesione dopiero później – prospekt organowy do kościoła w Krzyżu Wielkopolskim, późnogotycki ołtarz do Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Do dzisiaj w kościele zostały resztki empory z niemieckimi inskrypcjami. Z roku na rok zostaje z kościoła coraz mniej, jakiś czas temu zawaliła się część dachu. Dzisiaj kościół jest w rękach prywatnych i można tylko pomyśleć, że właściciel czeka aż wszystko się po prostu rozpadnie.

Koło kościoła znajdowała się zabytkowa dzwonnica z XIX wieku, jednak uległa ona zawaleniu. Za to do dzisiaj stoi pomnik poległych w pierwszej wojnie światowej, jest mocno porośnięty więc ciężko go wypatrzeć, ale jest!

Zwiedzanie

Bez dwóch zdań ten kościół to unikat. Co prawda kościoły drewniane są spotykane, kościoły ceglano-drewniane (z tzw. muru pruskiego) również, jednak wnętrze nas wbiło w fotel. Nie spodziewaliśmy się, że w takiej ruinie zachowały się jeszcze drewniane elementy wyposażenia z niemieckimi napisami.

Wejście do kościoła jest bardzo nieodpowiedzialne i wręcz bezmyślne biorąc pod uwagę jego stan. Całość wygląda jakby zaraz miała się poskładać jak domek z kart. Mimo tych wszystkich podpór to kościół trzyma się na słowo honoru.

Nie zachęcamy, nie polecamy a wręcz odradzamy wchodzenie do środka.