Kluki to niewielka wieś w województwie pomorskim, znajdująca się w Słowińskim Parku Narodowym. W Klukach znajduje się skansen, dokładnie Muzeum Wsi Słowińskiej. Odwiedzając skansen poznamy Słowińców, którzy zamieszkiwali te tereny, to jak żyli, czym się na co dzień zajmowali. Przeniesiemy się w czasie, nie tylko do okresu przedwojennego, jednak jeszcze dalej… zapraszamy do XVII wiecznej wsi!
Spis Treści
Krótka historia
Słowińcy to lud, który zamieszkiwał ziemie w pobliżu Jeziora Łebsko. Pierwsze wzmianki o osadnikach pochodzą już z XVII wieku! Legenda głosi, że wieś powstała po tym jak Kleka przybył tutaj znad jeziora i pobudowali się tu jego synowie. Było ich siedmiu i każdy z nich miał swoją chałupę. Wieś nazywała się Kleki od nazwiska założyciela. Nazwa wsi została zmieniona na Kluki dopiero przez pruską administrację.
Na początku XIX wieku Kluki były samowystarczalną, odciętą od świata wsią. Mieszkańcy zajmowali się rybołówstwem i rolnictwem. Z tym drugim było kiepsko ze względu na mało sprzyjające ziemie. Słowińcy zamiast rolą zajmowali się częściej hodowlą zwierząt. Sytuacja zmieniła się diametralnie po wykonanych pracach melioracyjnych. Rolnictwo weszło na wyższy poziom, obszar do posiania się zwiększył. Wpłynęło to również na rozrost wsi.
Po II wojnie światowej Słowińcy niesłusznie zostali uznani za lud niemiecki przez co zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domostw. Akcje przesiedleńcze trwały długo, bo aż do końca lat 50, czyli do momentu gdy wszyscy dawni mieszkańcy opuścili Kluki. Opuszczone budynki popadały w ruinę, duża ich cześć została wyburzona.
Dzisiaj o Słowińcach mówi się już w czasie przeszłym…
Powstanie Muzeum
Idea utworzenia muzeum powstała w 1958 roku, do skutku doszło kilka lat później – w 1963 roku. Na początku muzeum działało jako Muzealna Zagroda Słowińska w Klukach. Udostępniała do zwiedzania tylko jedną chatę słowińską. Przez lata dzięki staraniom muzealników chat jest o wiele więcej – zawdzięczamy to zarówno remontowi upadających chat oraz przenosinom niektórych budynków z pobliskich wsi. Dzisiaj zabudowa wsi stanowi spójną całość tworząc Krainę w Kratę. Wielkie brawa za uratowanie kawałka historii!
Czarne wesele
Co było najcenniejszym surowcem dla Słowińców? Torf! To dzięki niemu mogli użyźnić glebę, które były tu mocno średnie. Używali go również jako opał. Pozyskiwanie torfu było wielkim wydarzeniem we wsi, w które zaangażowani byli wszyscy mieszkańcy. Na początku maja odbywało się wydobywanie torfu – od rana do wieczora. Nazywano ten czas czarnym weselem. Po całym dniu pracy na Słowińców we wsi czekała wystawna biesiada!
Zwiedzanie
- Skansen zwiedza się samodzielnie po zakupieniu biletu, ostatnie bilety sprzedawane są godzinę przed zamknięciem,
- Za bilet normalny zapłacicie 21 zł, a za bilet ulgowy 15 zł,
- Warto sprawdzić godziny otwarcia zanim przyjedziecie na zwiedzanie, bo różnią się w zależności od miesiąca i dnia tygodnia. SPRAWDŹ TUTAJ
- Na zwiedzanie trzeba przeznaczyć min. 1 godzinę,
- Warto przyjechać na zwiedzanie 1 maja by uczestniczyć w Czarnym Weselu. Spokojnie nikt Was do pracy nie zagoni, ale na pewno będzie ciekawie i smacznie!
- Koło muzeum został wyznaczony darmowy parking – jest na tyle duży, że dla wszystkich wystarczy miejsca,
- Na początku wsi zachował się cmentarz ewangelicki dawnych mieszkańców wsi. Warto tam zerknąć, może nie traficie na zamkniętą furtkę jak my 😉.
Co można zobaczyć w okolicy?
- Rowokół, niby tylko 115 m.n.p.m, ale prężnie wygląda! – 13 km
- Zatopiony Las – 11 km
- Wydmy Człopińskie – 10 km
- Ruiny kościoła w Łebie – 60 km
- Jezioro Łebsko – 2 km
